"گفتمان سازش"، موجب امیدواری"تکنوکرات ها" برای
بازگشت به قدرت است/ کشور به جای سهم خواهی سیاسیون، به رییس جمهور متعهد،
کارآمد، با تقوا و با اخلاص نیاز دارد
روزهای پایانی سال 91 تفاوت جدی با سالهای گذشته پیدا کرده است و برخلاف
سالهای گذشته که در آخرین روزهای اسفندماه، دانشجویان در حالت نیمه تعطیلی
دانشگاه ها، فعالیت و نمود چندانی نداشتند، آخرین روزهای اسفندماه سال
جاری نگارش دعوت نامه های پیاپی از سوی نخبگان سراسر کشور خطاب به دکتر
سعید جلیلی و دکتر کامران باقری لنکرانی برای حضور در انتخابات ریاست
جمهوری ادامه دارد.
به گزارش رجانیوز، پس از آنکه دانشجویان دانشگاه های تهران، علم و صنعت، شهید چمران اهواز، شیراز، صنعتی شریف، غرب استان مازندران و علوم پزشکی مشهد طی نامه های جداگانه خطاب
به دبیر شورای عالی امنیت ملی و وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی دولت
نهم، از آنها خواستند تا یک نفرشان در انتخابات آتی حضور پیدا کند، این بار
150 نفر از دانشجویان و دانش آموختگان دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل نیز
با نامه ای سرگشاده خطاب به جلیلی و لنکرانی خواستار حضور جلیلی و لنکرانی
در انتخابات ریاست جمهوری شدند.
در بخشی از این نامه آمده است:
"ولایت‌مداری،
تقوا، اخلاص، ساده‌زیستی، تکلیف‌مداری، کارآمدی، شخصیت اخلاقی و انقلابیِ
شما بر ما روشن است. برآیند ما این است که توانمندی، تخصص و تعهّدِ شما
می‌تواند برای تحققِ گفتمان اصیل انقلاب اسلامی در کشور راهگشا باشد. لذا
این درخواست و انتظار را داریم که یکی از شما بزرگواران در عرصۀ انتخابات
ریاست جمهوری آتی حضور یابد."
در ادامه متن کامل و اسامی امضا کنندگان این نامه را که نسخه‌ای از آن در اختیار رجانیوز قرار گرفته است، می‌خوانید:
بسمه تعالی
برادران بزرگوار، دکتر سعید جلیلی و دکتر کامران باقری لنکرانی
سلام علیکم
همان‌گونه
که مستحضرید در آستانۀ انتخابات مهم ریاست جمهوری یازدهم قرار داریم که
صحنۀ آزمایش بزرگِ دیگری برای ملت ایران است. در چنین شرایطی که فتنه‌های
بزرگی اسلام را مورد هجمه قرار می‌دهد و در زمانی که بشریت در حال گذار از
یک پیچ تاریخی سرنوشت‌ساز است، ما، جمعی از دانشجویان و دانش‌آموختگان
دانشگاه صنعتی (نوشیروانی) بابل، بر آن شدیم تا دغدغه‌هایمان را با شما
بزرگواران مطرح کنیم:
1- در
حال حاضر نامزدهای مختلفی از طیف‌ها و گروه‌های گوناگون با گفتمان‌هایی
متفاوت، برای حضور در عرصۀ انتخابات اعلام آمادگی کرده‌اند. در این میان،
جریان‌ها و اشخاصی مشاهده می‌گردند که سال‌ها، سودایِ کسب قدرت را در سر
می‌پروراندند. عدهای قصد تحمیل فتنه‌گران را به جامعه دارند. عدهای نیز،
با ایجاد اختلاف، به دنبال تحریک اجتماعی هستند تا پروژه‌ی بحران‌آفرینی
حول اختلافات را کلید زنند و قصد دارند تا تجربه‌ی سیاست‌هایِ
نخ‌نماشده‌یشان در دوره‌های گذشته را تکرار کنند.
هم‌زمان
با تشدید فشارهای اقتصادی غرب علیه مردم ایران، خطی در داخل با عنوان
«سازش» پُررنگ شده و قائل به امتیازدادن به غرب برای کم‌شدن فشارهاست تا
این‌گونه تصور گردد که در کشور، عدهای خواهان حل مشکلات مردم‌اند و
دیگران نسبت به این مسئله بی‌تفاوت‌اند. مساله ای که ریشۀ امیدواریِ مجدد
«تکنوکرات‌ها» برای حاکمیتِ «عقلانیتِ محافظه‌کارانه» در برابر «عقلانیتِ
انقلابی» را دواند. در چنین شرایطی و درحالی که امروز کشور بیش از پیش به
آرامش اجتماعی و اخلاق سیاسیِ توأم با حفظ عملکرد انقلابی و در یک کلام
«عقلانیتِ انقلابی» نیاز دارد، باید قبل از حاکم‌شدن فضای درگیری‌های حزبی و
هیجانات انتخاباتیِ بی‌منطق بر فضای انتخاباتی کشور، اولویت‌ها، ضرورت‌ها،
خطِ مشی‌ها، رویکرد‌ها و باید و نبایدهای دولت آینده را بررسی کرد و به
فکر حل مشکلات اساسی بود.
برادران بزرگوار!
2- ما
معتقدیم، هم‌اکنون یکی از مشکلات اساسی، خلاء وجود گروه منسجمی است که بر
روی مباحث گوناگون ادارۀ کشور مسلط باشد. افرادی که از قبل، برای نحوۀ
ادارۀ کشور اتاقِ فکر تشکیل داده که اساس گفتمانِ غالبِ چهارسالِ آیندۀ
کشور را تبیین کند. در این برهۀ زمانی، کشور به جای کشمکش و سهم‌خواهی‌های
سیاسیِ بعضی از شکست‌خوردگان که همیشه نگاه میراث‌گونه به انقلاب دارند، به
همّت و ارادۀ همراه با تخصص و تعهد نیاز دارد. تجربۀ
تاریخی به ما نشان داده که تنها یک «رئیس‌جمهورِ خوب» کافی نیست؛ تیم و
اطرافیان، در کارآمدی و صلاحیتِ دولت، تأثیرگذاراند، تا آن را برای رسیدن
به آرمان‌های انقلاب، یاری کنند.
3- بی‌شک
سوم تیر ٨٤، هنگامه‌ای بود که طی آن روح تازه‌ای به کالبد انقلاب اسلامی
دمیده شد. گفتمانی توانست مورد قبول اکثریت مردم قرار گیرد که پیوندی
بی‌نظیر با گفتمان اصیل بهمن ٥٧ داشت و مردمی که به این انتخاب دست زدند،
قبل از هرچیز «نـهِ» بزرگ خود را به توسعۀ سیاسی، توسعۀ اقتصادی
(اشرافیت)، دولت مدرن، سازش در مقابل غرب و... فریاد زنند. اکنون نگرانی ما
این است که گروهی به بهانۀ اشتباهات و انحرافات رخ داده، قصد دارند کشور
را به قبل از سال 84 بازگردانند. راه‌حلی
که این‌گونه افراد، برای برون‌رفت از مشکلات ارائه می‌دهند؛ «ارتجاعِ
گفتمانی» است. راه برون‌رفت از مشکلات و همچنین پیشرفت در سایۀ عزت و
سربلندی، استقامت و پایداری و پیشروی است، نه انفعال و ارتجاع! چراکه امروز
بیش از پیش تحقق گفتمان مقاومت ذیل گفتمان پیشرفت، به عنوان یک مطالبۀ
مردمی است.
4- لذا
لزوم تحقق گفتمان مقاومت در ذیل پیشرفت توسط دولت آینده به عنوان
مطالبه‌ای مردمی و نمایش درستیِ تدبیر و بیان رهبری حول این موضوع که اگر
ما یک قدم به عقب برداریم دشمن بر ما هجومش را سنگین‌تر می‌کند، بیش از پیش
لازم به نظر می‌رسد. امروز جامعۀ ما
به دولتی نیاز دارد که «گفتمان مقاومت و پایداری» را ادامه دهد؛ گفتمانی
که ولایت‌مداری، کارآمدی، ضداشرافیت، ضد‌استکباری و ضدسازش با غرب‌بودن،
پرکاری، ساده‌زیستی، محرومیت‌زدایی، خدمت بی‌منّت و اخلاق‌مداری از
مهم‌ترین شاخصه‌های آن هستند.
5- اگر
این گفتمان بخواهد در جامعه تحقق عینی و عملی پیدا کند باید با ارائۀ
برنامه‌ای منسجم و معرفی مجموعه‌ای جوان، بانشاط، کارآمد، انقلابی و باتقوا
و توجه به سند چشم‌انداز، رهنمودهای مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) و
قانون اساسی همراه باشد.
برادران بزرگوار و انقلابی!
ما بر
این باوریم که دغدغه‌های مطرح شده، دغدغه‌های شما دو بزرگوار نیز هست.
ولایت‌مداری، تقوا، اخلاص، ساده‌زیستی، تکلیف‌مداری، کارآمدی، شخصیت اخلاقی
و انقلابیِ شما بر ما روشن است. برآیند ما این است که توانمندی، تخصص و
تعهّدِ شما می‌تواند برای تحققِ گفتمان اصیل انقلاب اسلامی در کشور راهگشا
باشد. لذا این درخواست و انتظار را داریم که یکی از شما بزرگواران در عرصۀ
انتخابات ریاست جمهوری آتی حضور یابد، چرا که: «وَالَّذِینَ جَاهَدُوا
فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ
الْمُحْسِنِینَ»
والسلام علی من اتبع الهدی
اسفند 91
جمعی از دانشجویان و دانش آموختگان دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
